Rodzaje styropianu EPS 2025

Płyty styropianowe (EPS) stanowią fundament nowoczesnego budownictwa energooszczędnego i są materiałem powszechnie docenianym za swoje właściwości izolacyjne. Zrozumienie, czym charakteryzują się Rodzaje styropianu EPS, jest kluczowe, a krótko mówiąc, są to wielorakie odmiany tego polimerowego materiału, różniące się kluczowymi parametrami, takimi jak gęstość, wytrzymałość mechaniczna czy współczynnik przewodzenia ciepła, co decyduje o ich konkretnym przeznaczeniu w procesie izolacji budynku. Jego uniwersalność sprawia, że znajdziemy go wszędzie – od fundamentów po dachy, chroniącego przed chłodem, hałasem i wilgocią.

Spis treści:

• Rodzaje styropianu EPS ze względu na kolor: biały i grafitowy
• Klasyfikacja styropianu EPS według parametrów mechanicznych (EPS 100, 200 itd.)
• Rodzaje styropianu EPS: ryflowany, nacinany i laminowany
• Wybór rodzaju styropianu EPS do zastosowania: ściany, podłogi, dachy

Analizując dostępne na rynku warianty styropianu EPS, szybko zauważamy, że różnice w cenie i przeznaczeniu nie biorą się znikąd. Przyjrzyjmy się porównaniu kilku popularnych typów, które często trafiają na plac budowy:

Taka zróżnicowana paleta właściwości nie jest przypadkowa; każdy z tych wariantów został zaprojektowany z myślą o specyficznych wyzwaniach konstrukcyjnych. Innymi słowy, to nie jest tak, że "jeden rozmiar pasuje do wszystkiego". Odmienny proces produkcji, dobór surowców, a w konsekwencji gęstość i struktura, przekładają się na parametry, które mają fundamentalne znaczenie dla trwałości i efektywności izolacji w konkretnym miejscu budynku. Rozumiejąc te różnice, możemy podejmować świadome decyzje, unikając potencjalnych problemów w przyszłości – bo kto chciałby, aby podłoga na parterze zaczęła się uginać tylko dlatego, że użyto niewłaściwego styropianu?

Rodzaje styropianu EPS ze względu na kolor: biały i grafitowy

Kiedy po raz pierwszy stajesz przed paletą styropianu na budowie, rzucają się w oczy przede wszystkim dwa kolory płyt: tradycyjna biel i elegancki, ciemniejszy grafit.

Zobacz także: Rodzaje Tynków Zewnętrznych na Styropian - Przewodnik 2025

To rozróżnienie kolorystyczne, choć proste wizualnie, kryje za sobą fundamentalną różnicę we właściwościach izolacyjnych materiału. Styropian biały to klasyka, która zyskała popularność dzięki dobrym parametrom i przystępnej cenie.

Jego współczynnik przewodzenia ciepła λ (lambda) typically waha się w granicach 0.038 - 0.042 W/(mK), co czyni go efektywnym izolatorem w większości zastosowań.

Historia styropianu EPS w dużej mierze zaczyna się od wersji białej, która przez lata dominowała na rynku termoizolacji.

Zobacz także: Rodzaje Styropianu Twardego

Natomiast styropian grafitowy, czasami nazywany "szarym" lub "perłowym", stanowi nowszą generację materiałów. Swój charakterystyczny kolor i znacznie lepsze parametry termiczne zawdzięcza dodatkowi specjalnych cząstek, najczęściej grafitu.

Te cząstki działają jak bariera dla promieniowania cieplnego, efektywnie redukując przepływ energii przez płytę.

Dzięki temu współczynnik λ styropianu grafitowego może spaść nawet poniżej 0.030 W/(mK), często osiągając wartości rzędu 0.031-0.033 W/(mK).

Praktyczna różnica między białą a grafitową odmianą EPS sprowadza się przede wszystkim do możliwości zastosowania cieńszej warstwy izolacji przy zachowaniu tych samych lub nawet lepszych parametrów cieplnych. Na przykład, 15 cm grafitowego styropianu o lambdzie 0.031 W/(mK) może zapewnić podobny opór cieplny co 20 cm białego o lambdzie 0.041 W/(mK).

Ma to ogromne znaczenie zwłaszcza tam, gdzie liczy się każdy centymetr grubości ściany – na przykład przy działkach o ograniczonej przestrzeni, lub gdy chcemy zminimalizować "opuszczenie" elewacji poza obrys budynku.

Oczywiście, lepsze parametry termiczne styropianu grafitowego przekładają się zazwyczaj na wyższą cenę za metr sześcienny w porównaniu do białego odpowiednika o tej samej wytrzymałości mechanicznej.

Warto też pamiętać o specyficznych wymogach montażowych dla grafitowego EPS, szczególnie w słoneczne dni. Ciemny kolor sprawia, że płyty potrafią nagrzewać się do bardzo wysokich temperatur (nawet 70-80°C!), co może prowadzić do ich odkształcenia lub uszkodzenia świeżo położonej siatki z klejem.

Dlatego często zaleca się stosowanie siatek ochronnych na rusztowaniach lub montaż w chłodniejsze pory dnia czy przy zachmurzeniu.

Mimo tych drobnych niedogodności, grafitowy EPS zrewolucjonizował ocieplanie, stając się standardem w budownictwie energooszczędnym i pasywnym.

Wybór między białym a grafitowym to więc zawsze kompromis między kosztem, pożądanym współczynnikiem U (przenikania ciepła przez przegrodę) i dostępną przestrzenią na warstwę izolacji.

Oba rodzaje styropianu do ocieplenia domu mają swoje miejsce na rynku, a ich stosowanie zależy od konkretnych wymagań projektowych i budżetowych inwestora.

Patrząc na ewolucję wymagań termicznych w przepisach budowlanych, wydaje się, że przyszłość należy w dużej mierze do materiałów o niższej lambdzie, co pozycjonuje grafitowy EPS jako coraz bardziej popularny wybór.

To nie jest już po prostu "jakiś tam" styropian, to świadomy wybór technologii, która ma służyć dekadami, zmniejszając rachunki za ogrzewanie i poprawiając komfort życia.

Na placu budowy widuje się często obie odmiany, stosowane nawet w jednym projekcie, ale w różnych lokalizacjach – biały tam, gdzie grubość nie stanowi problemu, grafitowy, gdzie każdy centymetr jest na wagę złota.

Ciekawe jest obserwować, jak wykonawcy uczyli się pracy z grafitowym materiałem, adaptując swoje metody do jego specyfiki termicznej.

Wprowadzenie na rynek odmiennych wariantów tego produktu o tak wyraźnie zarysowanej różnicy parametrów było odpowiedzią na rosnące wymagania dotyczące efektywności energetycznej budynków.

Dzisiaj nikt już nie kwestionuje sensu stosowania droższego grafitu, gdy kalkulacja pokazuje wyraźne oszczędności na grubości izolacji i w dłuższej perspektywie na kosztach eksploatacji.

Inwestycja w lepszy współczynnik lambda, choć początkowo może wydawać się większym wydatkiem, zwraca się w postaci niższych rachunków za energię przez cały okres użytkowania budynku.

Z mojego doświadczenia, często inwestorzy decydują się na grafit tam, gdzie dom jest parterowy lub z poddaszem użytkowym, aby zminimalizować wizualne "przytłoczenie" bryły przez grubą warstwę ocieplenia na elewacji.

Biały styropian pozostaje solidnym wyborem, szczególnie gdy przepisy dopuszczają zastosowanie grubszej warstwy, a budżet jest bardziej napięty.

Zrozumienie specyfiki obu typów to pierwszy krok do wyboru optymalnego rozwiązania dla danego projektu.

Pamiętajmy, że niezależnie od koloru, kluczowe jest, aby styropian pochodził od renomowanego producenta i spełniał deklarowane parametry, potwierdzone odpowiednimi dokumentami.

Grafitowy EPS wymaga też większej precyzji podczas montażu, szczególnie w kwestii klejenia i unikania szczelin, co ma ogromne znaczenie dla końcowego efektu izolacyjnego.

Obserwując place budów, widzę wyraźnie, że popularność styropianu grafitowego rośnie, choć biały nadal pozostaje w grze jako ekonomiczne i sprawdzone rozwiązanie.

To swoisty "clash of titans" w świecie termoizolacji, gdzie każdy ma swoje unikalne przewagi.

Klasyfikacja styropianu EPS według parametrów mechanicznych (EPS 100, 200 itd.)

Poruszając temat Rodzaje styropianu EPS, nie sposób pominąć jednego z najważniejszych kryteriów podziału, które decyduje o tym, gdzie dany typ materiału znajdzie zastosowanie – mowa o parametrach mechanicznych.

Spotykając się z oznaczeniami takimi jak EPS 50, EPS 70, EPS 100, a nawet EPS 150, EPS 200 czy wyższymi, mamy do czynienia z klasyfikacją, która bezpośrednio informuje nas o wytrzymałości styropianu na ściskanie przy 10% odkształceniu.

Liczba po skrócie EPS oznacza minimalną deklarowaną wytrzymałość na ściskanie wyrażoną w kilopaskalach (kPa).

Przykładowo, EPS 100 gwarantuje, że pod obciążeniem 100 kPa (czyli około 10 ton na metr kwadratowy) płyta ulegnie ściśnięciu nie więcej niż o 10% swojej pierwotnej grubości.

To parametr absolutnie kluczowy wszędzie tam, gdzie izolacja jest narażona na obciążenia mechaniczne – a dzieje się tak przede wszystkim w podłogach, na stropach oraz na płaskich dachach, a także przy izolacji obwodowej fundamentów.

Bezpośrednim powiązaniem z wytrzymałością na ściskanie jest gęstość styropianu; im wyższa gęstość, tym materiał jest sztywniejszy, bardziej wytrzymały i, co za tym idzie, posiada lepsze parametry mechaniczne.

Dlatego styropian o oznaczeniu EPS 200 będzie znacznie cięższy i twardszy od EPS 50, nawet jeśli ich lambda będzie podobna.

Zastosowanie niewłaściwego styropianu w miejscach obciążonych mechanicznie, jak podłoga w garażu czy na dachu, może prowadzić do trwałych deformacji, pękania posadzek czy problemów z drenażem dachu.

W takich sytuacjach powiedzenie "oszczędny dwa razy traci" nabiera bardzo realnego, wręcz namacalnego wymiaru.

Zobaczmy, jak to wygląda w praktyce na przykładach różnych klas:

EPS 50 i EPS 70

To styropian fasadowy "par excellence". Stosuje się go przede wszystkim do izolacji ścian zewnętrznych metodą lekką mokrą.

Wytrzymałość na ściskanie 50-70 kPa jest w zupełności wystarczająca do przeniesienia obciążenia tynku i siatki z klejem, które nie są znaczne.

Grubości typowo stosowane na elewacjach wahają się od 10 do nawet 30 cm, w zależności od wymaganych przepisami norm izolacyjności cieplnej.

EPS 70 jest standardem, podczas gdy EPS 50 bywa stosowany rzadziej, głównie w starszych systemach lub do celów mniej wymagających termicznie i mechanicznie.

EPS 100

To pierwszy "cięższy" zawodnik w tej kategorii, przeznaczony głównie pod posadzki z wylewką cementową, gdzie oprócz obciążeń od użytkowników czy mebli, dochodzi ciężar samej wylewki.

Wytrzymałość 100 kPa jest zazwyczaj minimalnym wymaganiem dla podłóg w budownictwie mieszkalnym.

Znajduje też zastosowanie na dachach płaskich, które nie są intensywnie użytkowane (np. tylko w celach serwisowych).

Typowe grubości na podłogach zaczynają się od 10 cm, często dzielone na dwie warstwy (np. 5+5 cm) dla lepszego klawiszowania i unikania mostków termicznych.

EPS 150 i EPS 200 (oraz wyższe)

To już kategoria dla "ciężkiej artylerii". Styropian EPS 150 i 200 jest stosowany w miejscach narażonych na bardzo duże obciążenia, np. w garażach, na parkingach (zarówno naziemnych, jak i podziemnych na stropie), w budynkach użyteczności publicznej o dużym natężeniu ruchu (sklepy, magazyny) czy na dachach, które mają być użytkowane (tarasy, parkingi dachowe).

EPS 150 (150 kPa) często jest wybierany do izolacji obwodowej ścian piwnic i fundamentów poniżej poziomu gruntu, gdzie musi przenieść napór ziemi i wody gruntowej.

EPS 200 (200 kPa) to rozwiązanie dla najbardziej wymagających aplikacji przemysłowych czy konstrukcyjnych.

Wyższa wytrzymałość przekłada się nie tylko na odporność na ściskanie, ale także na stabilność wymiarową i odporność na pełzanie pod długotrwałym obciążeniem – aspekt często pomijany, a bardzo ważny dla trwałości podłogi.

Gęstość EPS 100 to zazwyczaj ok. 15-18 kg/m³, EPS 150 ok. 18-25 kg/m³, a EPS 200 grubo powyżej 25 kg/m³.

Naturalnie, im wyższa klasa mechaniczna, tym wyższa cena styropianu, co jest logiczne, zważywszy na większe zużycie surowca i bardziej złożony proces produkcji wymagający większej gęstości nasypowej granulek przed spienieniem.

Podczas projektowania i budowy, konieczne jest precyzyjne określenie obciążeń, jakim będzie poddana izolacja, i na tej podstawie wybór styropianu o odpowiedniej klasie wytrzymałości na ściskanie.

Nie warto iść na kompromis w tej kwestii, gdyż naprawa uszkodzonej podłogi z powodu źle dobranej izolacji mechanicznej jest operacją kosztowną i czasochłonną.

Z mojego punktu widzenia, wybierając styropian podłogowy, zawsze patrzę najpierw na wymaganą klasę obciążenia, a dopiero potem na lambdę i grubość.

Odpowiedni dobór tych parametrów jest kluczem do stworzenia trwałej i funkcjonalnej przegrody.

Producent podaje klasę mechaniczną na opakowaniu oraz w deklaracji właściwości użytkowych, co ułatwia weryfikację.

To te małe liczby na paczce decydują o "karierze" danej partii styropianu – czy trafi na delikatną elewację, czy pod ciężki beton.

Pamiętajmy, że sama grubość izolacji nie zastąpi odpowiedniej klasy mechanicznej – gruba warstwa słabego styropianu i tak ulegnie zniszczeniu pod dużym ciężarem.

Zrozumienie kilka rodzajów EPS, ze względu na jego wytrzymałość na ściskanie, pozwala unikać błędów, które mogłyby kosztować znacznie więcej niż różnica w cenie między poszczególnymi klasami materiału.

Rodzaje styropianu EPS: ryflowany, nacinany i laminowany

Kiedy już opanujemy podstawowy podział ze względu na kolor i parametry mechaniczne, czas zagłębić się w niuanse związane z wykończeniem powierzchni płyt EPS. Bo styropian to nie tylko gładki blok; dostępne są również odmiany ze specjalnie profilowaną powierzchnią, które odpowiadają na konkretne potrzeby montażowe i technologiczne.

Najczęściej spotykane modyfikacje to płyty ryflowane, nacinane i laminowane – każda z nich ma swoją specyfikę i przeznaczenie.

Styropian ryflowany

Płyty ryflowane posiadają na jednej lub obu powierzchniach podłużne rowki, czyli ryfle.

Głównym celem ryflowania jest stworzenie szczelin wentylacyjnych pomiędzy warstwą izolacji a murem lub inną przegrodą.

Choć w standardowych systemach lekkich mokrych na ścianie zewnętrznej rzadziej spotyka się ryflowanie, jest ono bardzo popularne w przypadku izolacji fasad wentylowanych.

W systemach fasad wentylowanych (np. z oblicówką klinkierową, drewnianą, elewacyjnymi płytami włókno-cementowymi) między izolacją a zewnętrznym wykończeniem pozostawia się pustkę powietrzną, która musi być wentylowana – ryfle mogą ułatwiać ten przepływ.

Dodatkowo, niektórzy producenci twierdzą, że ryflowanie może poprawiać przyczepność kleju, choć nie jest to jego główna funkcja.

Ryflowany EPS bywa również stosowany na dachach wentylowanych lub w innych specyficznych rozwiązaniach wymagających swobodnej cyrkulacji powietrza za warstwą izolacji.

Typowe wymiary płyt ryflowanych są standardowe (np. 500x1000 mm), a głębokość ryfli zależy od producenta i konkretnego przeznaczenia materiału.

Styropian nacinany (flex/elastic)

Styropian nacinany, często określany mianem styropianu elastycznego lub akustycznego, to materiał, który dzięki wykonanym w płycie nacięciom zyskuje niezwykłą elastyczność.

Nacięcia te nie przechodzą na wskroś przez całą grubość płyty, lecz są rozmieszczone gęsto i głęboko, tworząc coś na kształt maty z połączonych kostek.

Głównym zastosowaniem styropianu nacinanego jest izolacja akustyczna podłóg, szczególnie w systemach tzw. podłóg pływających, gdzie warstwa izolacji termicznej pełni również funkcję izolacji od dźwięków uderzeniowych.

Elastyczność nacinanego EPS pozwala na lepsze dopasowanie płyty do nierównego podłoża, redukując ryzyko powstawania mostków termicznych i akustycznych.

Choć główna funkcja to izolacja akustyczna, nacinany EPS wciąż zachowuje właściwości termiczne zbliżone do swoich nienacinanych odpowiedników o tej samej gęstości i surowcu (białym lub grafitowym).

Typowe grubości styropianu akustycznego zaczynają się od 2-3 cm i sięgają nawet 10 cm w zależności od wymagań projektowych i poziomu izolacyjności akustycznej do osiągnięcia.

Klasyfikacja mechaniczna takiego styropianu (np. EPS T, gdzie T oznacza zastosowanie akustyczne) może mieć nieco inne oznaczenia niż standardowe EPS, ale wytrzymałość na ściskanie jest wciąż istotna dla przeniesienia obciążenia wylewki.

Styropian laminowany

Styropian laminowany to płyty EPS, które w procesie produkcyjnym zostały trwale połączone z innymi materiałami, tworząc panel kompozytowy.

Najczęstszymi materiałami do laminowania są papy bitumiczne (do izolacji przeciwwilgociowej) lub folie hydroizolacyjne, membrany, a czasem nawet płyty G-K czy OSB.

Płyty laminowane z papą lub folią znajdują zastosowanie przede wszystkim do izolacji obwodowej ścian fundamentowych poniżej gruntu oraz na dachach płaskich, gdzie poza izolacją termiczną, konieczne jest również zapewnienie szczelnej warstwy hydroizolacyjnej.

Połączenie dwóch funkcji w jednej płycie upraszcza montaż, ponieważ jedna warstwa spełnia rolę izolatora termicznego i bariery dla wody.

Płyty laminowane na dach z papą często posiadają odpowiednio wyprofilowane krawędzie (np. felc), ułatwiające szczelne połączenie poszczególnych arkuszy.

Styropian laminowany z płytą G-K lub OSB bywa stosowany do izolacji wewnętrznych przegród, stropów czy poddaszy, przyspieszając prace wykończeniowe.

Klasa mechaniczna styropianu użytego do laminowania jest dobierana w zależności od przeznaczenia panelu (np. EPS 100 czy 150 dla fundamentów i dachów).

Każdy z tych specjalistycznych rodzajów styropianu EPS rozwiązuje konkretne problemy na placu budowy, oferując rozwiązania dostosowane do specyfiki danej części budynku lub wymaganej funkcjonalności, takiej jak wentylacja, elastyczność czy zintegrowana hydroizolacja.

Decydując się na któryś z tych wariantów, warto dokładnie zapoznać się z zaleceniami producenta dotyczącymi montażu, aby w pełni wykorzystać potencjał materiału.

Wybór rodzaju styropianu EPS do zastosowania: ściany, podłogi, dachy

Złożoność Rodzaje styropianu EPS ujawnia się w pełni w momencie podejmowania kluczowej decyzji na placu budowy: jaki konkretnie typ styropianu wybrać do ocieplenia poszczególnych części budynku?

Nie ma uniwersalnego rozwiązania; optymalny wybór zależy od funkcji elementu konstrukcyjnego (ściana, podłoga, dach, fundament), oczekiwanych parametrów izolacyjnych i mechanicznych, a także od budżetu i preferencji wykonawczych.

Przejdźmy przez najważniejsze obszary zastosowań i wskażmy, które typy EPS są tam najczęściej wybierane i dlaczego.

Izolacja ścian zewnętrznych (Fasady)

Do ocieplenia ścian zewnętrznych w systemie lekkim mokrym (ETICS), gdzie płyty są klejone i kołkowane do muru, a następnie pokrywane tynkiem cienkowarstwowym, dominują dwa różne rodzaje styropianu:

Styropian EPS 70 Fasada biały: To klasyk, zapewniający solidną izolację termiczną (λ ok. 0.038-0.040 W/(mK)) przy wystarczającej wytrzymałości mechanicznej na przeniesienie obciążenia tynku (min. 70 kPa).

Grubości zazwyczaj od 15 do 25 cm w domach jednorodzinnych, często więcej w budynkach energooszczędnych.

Styropian EPS 70 Fasada grafitowy: Nowocześniejsza alternatywa o znacznie lepszych parametrach cieplnych (λ ok. 0.031-0.033 W/(mK)), pozwalająca na zastosowanie cieńszej warstwy izolacji dla uzyskania tego samego oporu cieplnego.

Grubości często od 12 do 20 cm, popularny tam, gdzie liczy się każdy centymetr lub gdy projekt zakłada bardzo niskie współczynniki U dla ścian.

Czasami spotyka się też EPS 50, ale jest mniej wytrzymały, a różnica w cenie do EPS 70 często niewielka.

Najważniejszym parametrem na fasadzie jest współczynnik lambda i grubość, które razem decydują o oporze cieplnym przegrody (współczynnik U).

Przy wyborze koloru grafitowego należy pamiętać o konieczności osłaniania fasady siatkami ochronnymi podczas montażu w słońcu.

Izolacja podłóg (na gruncie i na stropie)

Izolacja podłogi wymaga styropianu o znacznie wyższej twardość i wytrzymałości mechanicznej, ponieważ musi on przenieść ciężar wylewki, wykończenia podłogi, a także obciążenia użytkowe (ludzie, meble).

EPS 100: To minimalny standard dla podłóg w budownictwie mieszkaniowym.

Jego wytrzymałość na ściskanie (min. 100 kPa) jest wystarczająca dla typowych obciążeń domowych.

Jest stosowany pod wylewki cementowe i anhydrytowe na gruncie lub na stropach.

Typowe grubości to 10-15 cm, często w dwóch warstwach na zakładkę.

EPS 150: Wybierany tam, gdzie spodziewane są większe obciążenia, np. w garażach domowych, pomieszczeniach technicznych, a także w budynkach użyteczności publicznej o średnim natężeniu ruchu.

Jego wytrzymałość (min. 150 kPa) zapewnia dodatkowy margines bezpieczeństwa.

EPS 200 (i wyższe): Przeznaczony do izolacji podłóg przemysłowych, magazynów, garaży z ruchem ciężkim, gdzie obciążenia są bardzo znaczące (min. 200 kPa i więcej).

W przypadku podłóg, równie ważna co lambda jest klasa mechaniczna i odporność na pełzanie (deformację pod długotrwałym obciążeniem).

Ważne jest również, aby styropian podłogowy miał krawędzie frezowane lub na zakładkę (pióro-wpust), co eliminuje mostki termiczne i ułatwia równe ułożenie warstwy izolacji.

Dla izolacji akustycznej podłóg stosuje się specjalne rodzaje styropianów nacinanych (elastycznych), często oznaczane jako EPS T (np. EPS T 650).

Izolacja dachów (stromych i płaskich)

Wybór styropianu na dach zależy w dużej mierze od jego konstrukcji – czy jest to dach stromy (spadzisty) czy płaski.

Dachy strome: Często ocieplane wełną mineralną między krokwiami, ale EPS może być stosowany jako warstwa pod lub nad krokwiami.

W przypadku izolacji nakrokwiowej, gdzie styropian jest narażony na pewne obciążenia montażowe i poszycia dachu, stosuje się styropian o wyższej wytrzymałości, np. EPS 80-100.

Tutaj priorytetem jest niska lambda i stabilność wymiarowa.

Dachy płaskie: Wymagają styropianu o bardzo wysokiej wytrzymałości mechanicznej, podobnie jak podłogi.

Klasa EPS 100 to zazwyczaj minimum dla dachów wentylowanych lub nieużytkowych.

Dla dachów użytkowych (tarasy, parkingi) stosuje się EPS 150, EPS 200 lub nawet specjalistyczne styropiany o jeszcze wyższej wytrzymałości.

Często na dachach płaskich stosuje się płyty ryflowane, ułatwiające wentylację, lub styropian laminowany z papą, co upraszcza wykonanie warstwy hydroizolacyjnej.

Lambda (współczynnik przewodzenia ciepła) pozostaje kluczowym parametrem dla wszystkich typów dachów, wpływając na efektywność izolacji cieplnej całego budynku.

Izolacja obwodowa (Fundamenty, Piwnice)

Izolacja ścian fundamentowych i piwnic poniżej poziomu gruntu narażona jest nie tylko na ściskanie od naporu ziemi, ale także na wilgoć.

Dlatego kluczowe są wysoka wytrzymałość mechaniczna (EPS 100, EPS 150, a nawet EPS 200) oraz niska nasiąkliwość.

Choć standardowy EPS biały ma ograniczoną nasiąkliwość, do izolacji obwodowej częściej stosuje się specjalne odmiany EPS o oznaczeniu PERIMETER lub Hydro (o bardzo niskiej nasiąkliwości) lub wspomniane już styropian laminowany z warstwą hydroizolacji (papa, folia).

Grubości zależą od głębokości posadowienia i wymagań cieplnych, często od 10 do 20 cm.

Zrozumienie specyfiki każdego miejsca zastosowania jest kluczem do wybrania odpowiedniego rodzaju styropianu na podłogę, dach czy ściany.

Pamiętajmy, że dobór materiału to nie tylko kwestia ceny, ale przede wszystkim zapewnienia trwałości, bezpieczeństwa i efektywności energetycznej całego budynku na lata.

Konsultacja z projektantem lub doświadczonym wykonawcą może być nieoceniona w podjęciu właściwej decyzji, opierając się na szczegółach projektu i lokalnych warunkach.