Pompą ciepła: Schematy instalacji 2025 – Kompleksowy Przewodnik

W dzisiejszych czasach, gdy troska o środowisko splata się z dążeniem do ekonomicznych rozwiązań, pojęcie „pompy ciepła” brzmi jak melodia przyszłości w symfonii efektywności energetycznej. Ale czy ktoś z nas, stając przed wizją montażu tego cudownego urządzenia, zastanawia się nad jego sercem, nad Pompą ciepła schemat instalacji? To nic innego jak mapa skarbów prowadząca do oszczędności, a jej precyzyjne opracowanie jest kluczem do bezproblemowego, trwałego i kosztowo efektywnego ogrzewania domu oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej.

Spis treści:

• Schemat instalacji pompy ciepła powietrze/woda
• Schemat instalacji pompy ciepła glikol/woda
• Schemat instalacji pompy ciepła woda/woda
• Instalacja pompy ciepła monoblok vs split: różnice i wybór
• Q&A

Kiedy rozmawiamy o pompie ciepła, rzadko myślimy o tym, jak cała ta machina rzeczywiście działa i jak jest połączona. A przecież bez odpowiednio dobranych i poprowadzonych połączeń hydraulicznych, inteligentnego sterowania czy właściwych punktów odbioru ciepła, nawet najnowocześniejsza pompa pozostanie jedynie drogim gadżetem. To właśnie one tworzą niezawodny system, który nie tylko zapewnia komfort cieplny, ale także realnie obniża rachunki.

Powyższe aspekty, choć na pierwszy rzut oka mogą wydawać się techniczne i nudne, są fundamentem, na którym budujemy nie tylko system grzewczy, ale przede wszystkim przyszłe oszczędności. Jak to mówią, diabeł tkwi w szczegółach. Odpowiednie zaplanowanie każdej z tych zmiennych potrafi zmienić szalone rachunki za ogrzewanie w przyjemną, comiesięczną niespodziankę w budżecie domowym. No bo kto nie chciałby, żeby jego portfel "schudł" z wydatków, a nie "nabrał ciała" z oszczędności?

Schemat instalacji pompy ciepła powietrze/woda

Zacznijmy od prawdziwej gwiazdy ostatnich lat, czyli pompy ciepła powietrze/woda. Jej popularność bierze się stąd, że jest stosunkowo łatwa w montażu, a przy tym bardzo efektywna. To jak ulubiony t-shirt – pasuje do większości sytuacji i jest zawsze w modzie. Schemat instalacji pompy ciepła powietrze/woda opiera się na prostym, ale genialnym pomyśle: wykorzystuje ciepło z otaczającego nas powietrza, nawet tego mroźnego, i zamienia je na energię grzewczą dla naszego domu.

Kluczowym elementem tej instalacji jest jednostka zewnętrzna, wyglądająca czasem jak mniejsza wersja klimatyzatora. To tam powietrze jest zasysane, a ciepło z niego odzyskiwane. Proces ten opiera się na cyklu sprężarkowym, gdzie czynnik chłodniczy (tak, ten sam, który chłodzi lodówkę) odparowuje w niskiej temperaturze, pochłaniając energię z powietrza. Następnie jest sprężany, co podnosi jego temperaturę, a potem oddaje ciepło do wody w systemie grzewczym naszego domu.

Warto pamiętać, że efektywność tej pompy zależy od temperatury zewnętrznej. Im niższa, tym pompa musi „ciężej pracować”, choć nowoczesne urządzenia radzą sobie z tym coraz lepiej, osiągając imponujące współczynniki efektywności (COP) nawet przy -15°C. To trochę jak z biegaczem – na prostej biegnie z uśmiechem, a pod górkę musi włożyć więcej wysiłku, ale i tak daje radę. Dlatego właśnie precyzyjny schemat instalacji pompy ciepła powietrze/woda powinien przewidywać również odpowiednie podłączenie do instalacji ogrzewania podłogowego lub grzejników, a także zbiornika na ciepłą wodę użytkową.

Przy typowym domu jednorodzinnym o powierzchni 150 m², zapotrzebowanie na ciepło wynosi często około 8-10 kW. W takim przypadku, jednostka zewnętrzna pompy ciepła powietrze/woda będzie miała wymiary około 100 cm x 50 cm x 130 cm i wagę w okolicach 100-150 kg. Ważne jest, aby znaleźć dla niej odpowiednie, stabilne miejsce, najlepiej na betonowej płycie lub specjalnych podstawach antywibracyjnych, co zminimalizuje przenoszenie ewentualnych drgań na konstrukcję budynku.

Kolejnym istotnym aspektem jest odprowadzenie skroplin. Pompa ciepła, zwłaszcza w trybie grzania, podczas pracy w niskich temperaturach generuje kondensat – czyli wodę, która powstaje z wilgoci zawartej w powietrzu. Odprowadzenie tej wody jest absolutnie kluczowe, aby uniknąć problemów z zamarzaniem wokół jednostki zewnętrznej. Niewłaściwe poprowadzenie odpływu może doprowadzić do powstania pokaźnej bryły lodu, blokującej wentylator lub nawet uszkadzającej komponenty urządzenia. Czasem montuje się specjalne grzałki w tacy ociekowej, które zapobiegają zamarzaniu skroplin.

Co do integracji z systemem grzewczym, pompa ciepła powietrze/woda doskonale współpracuje z niskotemperaturowymi źródłami ciepła, takimi jak ogrzewanie podłogowe czy ścienne. W przypadku tradycyjnych grzejników, trzeba liczyć się z koniecznością zastosowania większych grzejników lub podniesienia temperatury zasilania, co może obniżyć efektywność pompy. Zasobnik ciepłej wody użytkowej powinien mieć odpowiednią pojemność, dostosowaną do liczby mieszkańców – zazwyczaj od 150 do 300 litrów dla rodziny 3-5 osobowej. Wybór odpowiedniej pompy to trochę jak wybór auta – niby każde jedzie, ale od wyboru silnika, wyposażenia i skrzyni biegów zależy komfort jazdy i koszty eksploatacji.

Nie możemy zapomnieć o buforze ciepła, który choć nie zawsze jest obowiązkowy, to w wielu przypadkach znacznie poprawia komfort użytkowania i żywotność sprężarki. Bufor to nic innego jak dodatkowy zbiornik wody, który gromadzi ciepło wyprodukowane przez pompę. Dzięki temu, pompa nie musi załączać się co chwilę, gdy jest małe zapotrzebowanie na ciepło, ale może pracować dłużej w optymalnych warunkach, oddając energię do bufora, skąd jest ona potem pobierana przez instalację. To tak jakby mieć zapasowe paliwo w baku – nie musisz co 5 kilometrów zjeżdżać na stację, bo masz zgromadzone w nadmiarze.

Pamiętajmy również o odpowiedniej średnicy rur – za małe spowodują zbyt wysokie opory przepływu, a co za tym idzie, wyższe zużycie energii przez pompę. Często spotykane średnice dla połączeń grzewczych to DN25 lub DN32, zależnie od mocy pompy i długości instalacji. Dobry instalator, niczym Sherlock Holmes, zbada każdy szczegół, by zapewnić płynną pracę systemu.

Schemat instalacji pompy ciepła glikol/woda

Kolejnym, równie fascynującym rozdziałem w świecie pomp ciepła jest typ glikol/woda, który czerpie energię prosto z ziemi. Wyobraź sobie, że Twój dom korzysta z magazynu energii znajdującego się głęboko pod powierzchnią – to właśnie oferuje schemat instalacji pompy ciepła glikol/woda. Tutaj medium transportującym ciepło jest specjalny roztwór glikolu, który krąży w ułożonych w ziemi rurach, zwanych kolektorami gruntowymi.

Istnieją dwie główne metody ułożenia kolektorów gruntowych: poziome i pionowe. Kolektory poziome to siatka rur zakopywana na głębokości około 1,2-1,5 metra pod powierzchnią ziemi, zazwyczaj na niezabudowanej części działki. Powierzchnia wymagana pod kolektor poziomy to mniej więcej 1,5 do 2 razy większa od powierzchni grzewczej budynku. Czyli dla domu 150 m², potrzebowalibyśmy działki o powierzchni 225-300 m² na sam kolektor. Jest to więc rozwiązanie idealne dla tych, którzy mają sporą, niezagospodarowaną przestrzeń wokół domu. Montaż poziomego kolektora zajmuje zazwyczaj 2-3 dni, ale wymaga użycia ciężkiego sprzętu – koparki.

Drugą opcją są kolektory pionowe, czyli odwierty, w które wprowadza się pionowe sondy wypełnione glikolem. To rozwiązanie sprawdza się tam, gdzie działka jest niewielka lub mocno zabudowana. Głębokość odwiertów może sięgać od 80 do nawet 150 metrów, a ich liczba zależy od zapotrzebowania na ciepło. Dla wspomnianego domu 150 m² z dobrym ociepleniem, wystarczą zazwyczaj 2-3 odwierty o głębokości około 100 metrów każdy. Koszt jednego metra odwiertu waha się od 100 do 150 PLN, więc łatwo obliczyć, że jest to spory wydatek początkowy. Ale za to niezawodność i stabilność temperatury gruntu wynagradzają tę inwestycję.

W przypadku pompy glikol/woda, istotne jest również to, że jednostka wewnętrzna zazwyczaj jest bardziej kompaktowa niż w przypadku powietrznych pomp, ponieważ nie wymaga odprowadzania skroplin na zewnątrz budynku. Proces pobierania ciepła jest stabilniejszy, niezależny od kaprysów pogody – grunt zachowuje stosunkowo stałą temperaturę przez cały rok, co przekłada się na wysoką efektywność energetyczną (COP) i niskie koszty eksploatacji.

Po stronie wewnętrznej instalacja jest zbliżona do pompy powietrznej: pompa cyrkulacyjna glikolu, parownik, sprężarka, skraplacz i oczywiście podłączenie do instalacji grzewczej domu (podłogówka, grzejniki) oraz zbiornika ciepłej wody użytkowej. Rury do kolektora glikolowego są zazwyczaj wykonane z polietylenu wysokiej gęstości (PE-HD), o średnicach DN32 lub DN40, zaprojektowane tak, by wytrzymać długie lata pod ziemią. Ważnym elementem jest także studzienka rewizyjna, która umożliwia dostęp do rozdzielaczy kolektora i kontrolę ciśnienia w układzie glikolowym.

W przeciwieństwie do pomp powietrznych, pompy glikol/woda nie wymagają odszraniania, co dodatkowo zwiększa ich niezawodność i obniża koszty konserwacji. To trochę jak niezawodny towarzysz, który zawsze jest gotowy do pracy, bez względu na porę roku. Należy jednak pamiętać o tym, że wiercenie odwiertów lub układanie kolektorów poziomych wiąże się z większą ingerencją w teren wokół budynku. Konieczne jest też uzyskanie odpowiednich pozwoleń, zwłaszcza w przypadku odwiertów, co może wydłużyć czas realizacji projektu o kilka tygodni.

Co ciekawe, niektóre nowoczesne systemy z kolektorami pionowymi oferują także możliwość pasywnego chłodzenia latem. Oznacza to, że ciepło z budynku jest przekazywane do gruntu, gdzie jest chłodniejsze, co pozwala na obniżenie temperatury w pomieszczeniach bez użycia sprężarki – czyli praktycznie za darmo. Jest to prawdziwa gratka dla tych, którzy chcą mieć komfort termiczny przez cały rok, bez obaw o rachunki za klimatyzację.

Schemat instalacji pompy ciepła woda/woda

Jeśli poprzednie rozwiązania wydawały się Wam interesujące, to przyszedł czas na coś dla prawdziwych koneserów energii odnawialnej – pompę ciepła typu woda/woda. Jej schemat instalacji pompy ciepła woda/woda bazuje na wykorzystaniu ciepła z wód gruntowych, co brzmi nieco egzotycznie, prawda? Ale gwarantuję, że to jedno z najbardziej efektywnych i stabilnych źródeł energii. To jak odkrycie ukrytej żyły złota pod Twoim własnym domem!

Główną ideą jest wykorzystanie dwóch studni: studni czerpnej (ekstrakcyjnej) i studni zrzutowej (chłonnej). Ze studni czerpnej pompa pobiera wodę gruntową, z której w specjalnym wymienniku ciepła (parowniku) odbierane jest ciepło. Po oddaniu ciepła, schłodzona woda jest odprowadzana z powrotem do gruntu przez studnię zrzutową. I tu pojawia się najważniejsza zasada: studnia zrzutowa musi być oddalona od czerpnej o odpowiednią odległość (minimum 15-20 metrów) i znajdować się w kierunku przepływu wód gruntowych, aby uniknąć ponownego zasysania tej samej schłodzonej wody.

Temperatura wód gruntowych jest stabilna przez cały rok, zazwyczaj w zakresie od 7°C do 12°C. To przekłada się na niesamowicie wysokie współczynniki COP (Coefficient of Performance) – często powyżej 4,0, co oznacza, że z 1 kWh energii elektrycznej, pompa potrafi wygenerować 4 kWh energii cieplnej. Jest to efekt bliski ideałowi i rzadko spotykany w innych systemach grzewczych. Dzięki temu koszty eksploatacji są naprawdę niskie, a system praktycznie niezależny od warunków zewnętrznych, w przeciwieństwie do pomp powietrznych, które odczuwają skutki mrozów.

Jednak ten rodzaj instalacji wiąże się z kilkoma specyficznymi wyzwaniami. Po pierwsze, trzeba mieć dostęp do odpowiednio wydajnych wód gruntowych. Nie każdy grunt jest wystarczająco wodonośny, a sama woda musi charakteryzować się odpowiednimi parametrami fizykochemicznymi (np. niską zawartością żelaza i manganu), aby nie doprowadzić do zatykania wymienników ciepła i uszkodzenia pompy. Zazwyczaj przed podjęciem decyzji o takiej instalacji wykonuje się badania hydrogeologiczne oraz analizę chemiczną wody. Taki wstępny koszt to od kilkuset do kilku tysięcy złotych, ale jest to absolutnie kluczowe, bo nikt nie chciałby kopać studni tylko po to, żeby okazało się, że to studnia bez wody.

Głębokość studni zależy od poziomu wód gruntowych, ale najczęściej waha się od 15 do 30 metrów, choć zdarzają się i głębsze. Średnica odwiertów studziennych jest zazwyczaj większa niż w przypadku kolektorów pionowych, bo musi pomieścić pompę głębinową i rury o większej średnicy (np. DN63, DN75, a nawet DN90). Taka pompa, działająca jak mała elektrownia, potrzebuje stabilnego podłoża i profesjonalnego ujęcia wody. Wydajność studni (m³/h) jest tu kluczowym parametrem. Typowa instalacja w domu jednorodzinnym wymaga przepływu na poziomie 2-4 m³/h, więc każda studnia musi być odpowiednio testowana pod kątem wydajności.

Połączenie hydrauliczne studni z pompą ciepła wymaga zastosowania odpowiednich materiałów i izolacji rur, aby zapobiec stratom ciepła i zamarzaniu w zimie. Wewnątrz budynku, podobnie jak w innych systemach, ciepło jest przekazywane do instalacji ogrzewania podłogowego lub grzejnikowego oraz do zasobnika ciepłej wody użytkowej. Często stosuje się również filtry mechaniczne i chemiczne do wody gruntowej, aby chronić pompę przed zanieczyszczeniami i osadami. To tak jak z dobrej jakości filtrem do kawy – bez niego, zamiast pysznego napoju, dostaniemy błoto. Sumując, system woda/woda to król efektywności, ale jego "koronacja" wymaga dogłębnej analizy i fachowego wykonawstwa.

Można także wykorzystać bufor ciepła, który stabilizuje pracę sprężarki i pozwala pompie pracować w optymalnych cyklach. Systemy te są szczególnie cenione za swoją długowieczność i niskie koszty eksploatacyjne. Pompę wodną należy zabezpieczyć przed wpływem jakości wody gruntowej, stosując odpowiednie filtry i separator piasku. Takie rozwiązanie to prawdziwy wyczyn inżynieryjny, ale i obietnica wieloletniego komfortu cieplnego, a nawet możliwość wykorzystania systemu do pasywnego chłodzenia latem. Jak widać, każda instalacja, niczym żywy organizm, wymaga specyficznego traktowania, ale efekty są warte każdego wysiłku!

Instalacja pompy ciepła monoblok vs split: różnice i wybór

Pamiętacie jak wybieraliśmy telefon – czy postawić na smukły, jednolity design, czy może coś z oddzielnym aparatem i obiektywami? Podobnie jest z pompami ciepła – do wyboru mamy dwa główne typy konstrukcji: monoblok i split. Choć obie pełnią tę samą funkcję, czyli ogrzewają nasz dom i wodę, ich budowa i wymagania montażowe znacząco się różnią, co ma bezpośredni wpływ na to, jak wygląda schemat instalacji pompy ciepła monoblok vs split.

Monoblok – Prostota i Elegancja

Pompa ciepła monoblokowa, jak sama nazwa wskazuje, to jedna, scalona jednostka. Cały układ chłodniczy (czyli sprężarka, skraplacz, parownik i zawór rozprężny) znajduje się w jednej obudowie, która jest instalowana na zewnątrz budynku. To rozwiązanie jest wyjątkowo wygodne z punktu widzenia montażu. Nie wymaga prowadzenia przewodów chłodniczych między jednostką zewnętrzną a wewnętrzną. Brzmi jak bajka dla instalatorów, prawda?

Główną zaletą monobloku jest prostota instalacji. Wystarczy podłączyć do niego rury z wodą z systemu grzewczego, zasilanie elektryczne i, co WAŻNE, wykonać stosowny odpływ kondensatu. Odprowadzenie skroplin to absolutna podstawa, żeby w zimie jednostka nie zamarzła od spodu. To tak jakby zapomnieć o drenażu w ogrodzie – zamiast kwitnących kwiatów, będziemy mieli bagienko. Dzięki temu, że obwód chłodniczy jest zamknięty fabrycznie, nie ma potrzeby wykonywania połączeń lutowanych ani napełniania czynnikiem chłodniczym na miejscu montażu. To zmniejsza ryzyko błędów instalacyjnych i sprawia, że pompa monoblok jest często wybierana przez tych, którzy cenią sobie szybkość i niezawodność montażu. Nie wymagają one też od instalatora posiadania specjalnych uprawnień F-gazowych, co jest znacznym ułatwieniem.

Jednak, żeby nie było tak pięknie, monoblok ma swoje „ale”. Ze względu na to, że w jednostce zewnętrznej znajduje się woda z układu grzewczego, trzeba ją odpowiednio zabezpieczyć przed zamarzaniem. Można to zrobić, stosując niezamarzający płyn (np. glikol, choć zazwyczaj w mniejszych stężeniach niż w pompach glikol/woda) lub montując specjalny zawór spustowy, który w przypadku braku zasilania automatycznie opróżni układ z wody, zapobiegając uszkodzeniu. Należy także zapewnić odpowiednie posadowienie – najczęściej jest to stabilna, betonowa płyta o wymiarach odpowiadających pompie, np. 100 cm x 50 cm. Hałas emitowany przez monoblok jest porównywalny z pracą nowoczesnej lodówki – oscyluje w granicach 45-55 dB, co na ogół nie stanowi problemu, o ile jednostka nie znajduje się bezpośrednio pod sypialnią sąsiada.

Dodatkowo, wymiary i waga monobloków są zazwyczaj większe niż jednostek zewnętrznych w systemach split, co może stanowić wyzwanie przy transporcie i posadowieniu, zwłaszcza w trudno dostępnych miejscach. Przykładowy monoblok o mocy 8-10 kW może ważyć nawet 150-200 kg i mieć wymiary 120 cm x 50 cm x 150 cm.

Split – Elastyczność i Skalowalność

Pompa ciepła typu split, jak wskazuje nazwa, składa się z dwóch głównych jednostek: zewnętrznej i wewnętrznej. Jednostka zewnętrzna (parownik i sprężarka) jest umieszczona na zewnątrz budynku, natomiast jednostka wewnętrzna (skraplacz i elementy sterujące) znajduje się w kotłowni lub pomieszczeniu technicznym. To trochę jak komputer stacjonarny – masz monitor, a obok niego wieżę, którą podłączasz kablami.

Kluczową różnicą i jednocześnie cechą charakterystyczną splitów jest konieczność prowadzenia przewodów chłodniczych (rur miedzianych z czynnikiem chłodniczym) między jednostkami. To wymaga nie tylko odpowiedniego przeszkolenia i doświadczenia instalatora, ale także posiadania certyfikatu F-gazowego, który uprawnia do pracy z czynnikami chłodniczymi. Nieumiejętne wykonanie połączeń może prowadzić do nieszczelności i utraty czynnika, a co za tym idzie – do spadku wydajności i potencjalnego uszkodzenia pompy. Z drugiej strony, dzięki rozdzieleniu na dwie jednostki, część hydrauliczna, w której krąży woda, znajduje się wewnątrz budynku, co eliminuje problem zamarzania wody w jednostce zewnętrznej i konieczność stosowania glikolu.

Jednostka wewnętrzna jest często zintegrowana ze zbiornikiem ciepłej wody użytkowej (c.w.u.) oraz dodatkowymi elementami, takimi jak pompy obiegowe czy zawory, tworząc kompaktowe rozwiązanie. To ułatwia montaż w pomieszczeniach o ograniczonej przestrzeni, choć zajmuje trochę więcej miejsca w środku niż sama jednostka hydrauliczna monobloku. Przykład: jednostka wewnętrzna może mieć wymiary 60 cm x 60 cm x 180 cm i ważyć około 100 kg. Natomiast jednostka zewnętrzna splitu może być nieco mniejsza i lżejsza niż monoblok.

Wybór między monoblokiem a splitem zależy od kilku czynników. Jeśli zależy nam na szybkiej i prostszej instalacji oraz nie mamy problemów z odprowadzaniem kondensatu i zabezpieczeniem przed zamarzaniem, monoblok będzie doskonałym wyborem. Jeśli natomiast chcemy zminimalizować ryzyko błędów w układzie chłodniczym (gdy jednostka zewnętrzna jest oddalona od budynku), mamy ograniczone miejsce na zewnątrz, a jednocześnie zależy nam na wyższej efektywności w bardzo niskich temperaturach bez obawy o zamarzanie, split może okazać się lepszą opcją. Ważne jest także, aby zastanowić się, czy mamy dostęp do wykwalifikowanych instalatorów z uprawnieniami F-gazowymi w przypadku splitu. Obie technologie są dojrzałe i efektywne, ale diabeł, jak zawsze, tkwi w szczegółach montażu i konserwacji.

Koszt instalacji monobloku jest zazwyczaj nieco niższy niż splitu, ponieważ nie wymaga opłat za połączenia chłodnicze i uzupełnianie czynnika. Jednak potencjalne koszty związane z konserwacją lub ewentualną naprawą uszkodzeń związanych z glikolem lub zamarznięciem mogą wyrównać tę różnicę. Wybór to kwestia balansu między prostotą a elastycznością, ceną a bezpieczeństwem. Niczym wybór między ciastkiem a pączkiem – oba smaczne, ale każdy ma swoje specyficzne zalety.

Q&A

P: Jaki jest najważniejszy element, który wpływa na efektywność instalacji pompy ciepła?

O: Najważniejszym elementem, który wpływa na efektywność całego układu, jest Pompą ciepła schemat instalacji, czyli poprawnie wykonane połączenia hydrauliczne, optymalnie dobrane sterowanie oraz odpowiednie punkty odbioru wyprodukowanego ciepła, takie jak grzejniki lub podgrzewacze wody użytkowej.

P: Czy pompy ciepła powietrze/woda są efektywne zimą?

O: Nowoczesne pompy ciepła powietrze/woda są coraz bardziej efektywne nawet w niskich temperaturach, osiągając dobre współczynniki COP (Coefficient of Performance) przy -15°C. Ich wydajność jest jednak zależna od temperatury zewnętrznej, a przy bardzo silnych mrozach mogą potrzebować wspomagania, np. grzałką elektryczną.

P: Co to są kolektory gruntowe i jakie są ich typy?

O: Kolektory gruntowe to rury zakopane w ziemi, wykorzystywane przez pompy ciepła typu glikol/woda do pozyskiwania ciepła. Wyróżniamy kolektory poziome (układane płycej, wymagające większej powierzchni działki) oraz pionowe (wiercone głęboko, idealne na małe działki).

P: Jakie są główne różnice między pompą ciepła monoblok a split?

O: Główna różnica polega na budowie i montażu. Monoblok to jedna, fabrycznie zamknięta jednostka zewnętrzna, która nie wymaga prowadzenia przewodów chłodniczych ani uprawnień F-gazowych. Split składa się z jednostki zewnętrznej i wewnętrznej połączonych przewodami chłodniczymi, co wymaga specjalistycznych uprawnień instalatora, ale eliminuje ryzyko zamarzania wody w jednostce zewnętrznej.

P: Czy pompa ciepła woda/woda wymaga specjalnych warunków?

O: Tak, instalacja pompy ciepła woda/woda wymaga dostępu do odpowiednio wydajnych wód gruntowych o korzystnych parametrach fizykochemicznych. Konieczne jest wykonanie dwóch studni (czerpnej i zrzutowej) oraz często badań hydrogeologicznych i analizy chemicznej wody, co czyni ją najbardziej wymagającą pod względem geologicznym, ale jednocześnie najbardziej efektywną.